Moja Ananke - Ewa Nowak

Starszy i popularny (!) brat-student, który zabiera Cię na imprezy i chwali się Tobą przed znajomymi. Rodzice wyrozumiali bardziej niż inni. Wymarzony facet, przy którym czas staje w miejscu. I przyjaciółka, taka od serca, co czasem wkurza, ale częściej pomaga przetrwać kolejny dzień. Czego chcieć więcej? Jagoda ma osiemnaście lat i z dnia na dzień zdobywa całe to zaplecze wsparcia, które przeciętnej nastolatce zapewnia pełnię szczęścia i beztroskie życie. Nieuchronny los chce jednak inaczej. 

Do akcji wkracza bezwzględna Ananke i zaczyna – po swojemu – kombinować…

Ewa Nowak to nasza rodzima autorka i wypada choć trochę ją kojarzyć, może nawet przeczytać jedną jej książkę i dać się przekonać, że polskie wcale nie takie złe. 

Myślę, że największym atutem "Mojej Ananke" jest realizm. To historia o Jagodzie, zwyczajnej dziewczynie, jakich wiele. Taką jak ona można spotkać w klasie czy na ulicy i nawet nie zwróci się na nią większej uwagi. Cicha, skromna, lekko wycofana. Męczą ją problemy dnia codziennego i w sumie można powiedzieć, że jej życie jest sielanką, której nic nie może zakłócić, do czasu... Wydarzenia i kwestie tu opisane to takie, o których rzadko się mówić otwarcie i przy większym forum, bo są niewygodne albo mają przyklejoną plakietkę z napisem "Tabu". Zaczynając od trudnej sytuacji rodzinnej, rodziców nie poświęcających uwagi swoim dzieciom, przez nastoletnie ciążę oraz oddźwięk, jaki wywołuje ona w naszym otoczeniu i społeczeństwie. Jednak Ewa Nowak porusza i opisuje te problemy w niebywale delikatny i zręczny sposób, tak że całość wydaje się lekka i nieprzytłaczająca. Tu rady i złote myśli podawane są naturalnie, nie odnosi się wrażenia jakiegoś przymusu. 

Autorka ma niebywałą rękę do tworzenia żywych i pełnowymiarowych postaci. Przy Jagodzie zauważyłam, jak wiele nas łączy. Te chwile niepewności, wycofywanie się na dalszy plan, brak ryzyka i nie wyrażanie własnego zdania wtedy, kiedy istnieje ku temu okazja, a później ubolewanie i plucie w brodę, że "mogłam, a nie zrobiłam". Poza tym Jagoda ma w sobie chęć pomagania innym, nawet jeśli czasem było to niepotrzebne i niechciane, i zdarza się, że swoimi zachowaniem potrafi zirytować. Ale nie każdy jest idealny. Ewa Nowak o tym wie i pokazuje to. Czy to pod postacią Jagody, jej chłopaka Rafała czy przyjaciółki Justyny. 

Jednak pomimo tej lekkości i tak wspaniałych bohaterów do "Mojej Ananke" mam mieszane uczucia. Bo faktycznie czytało mi się ją miło i przyjemnie, ale brakło mi emocji. Przez całą książkę przeszłam raczej obojętnie, nie poczułam niczego. Żadnego przywiązania, żadnego napięcia czy niepokoju o bohaterów. Z Jagodą łatwo się potrafiłam uosobić, a jednak nie zaangażowałam się w jej historię i to mnie trochę kuło. Bo co prawda Ewa Nowak nie napisała niczego nowego, odkrywczego, ale myślałam, że jakoś lepiej zapisze się w mojej pamięci, a tak czuje, że było... dobrze. Po prostu dobrze. I tyle.

"Moja Ananke" polecam tym, którzy chcą przybliżyć sobie pewne aspekty psychologiczne, dowiedzieć się czemu w niektórych sytuacjach działamy tak, a nie inaczej, czego szukamy w naszej drugiej połówce oraz jak ważne jest wsparcie naszych bliskich. Ale to także powieść, która nastraja pozytywnie i pokazuje, że nie zawsze jest tak źle, jak nam się może wydawać. I być może ostatecznie nie otrzymałam tego, czego się spodziewałam, jednak nie jest źle i fanów autorki, oraz tych, którzy nimi nie są, zachęcam do sięgnięcia po tę książkę.