Girl Online - Zoe Sugg

Pod nickiem Girl Online Penny dzieli się na blogu najskrytszymi myślami o przyjaźni, chłopcach, szkolnych dramatach, swojej szalonej rodzince i atakach paniki, które skutecznie komplikują jej życie.
Kiedy sprawy osobiste Penny przybierają naprawdę zły obrót, rodzice zabierają ją do Nowego Jorku. Tam Penny poznaje Noah – przystojnego gitarzystę. Zaczyna się w nim zakochiwać, co szczegółowo opisuje na swoim blogu.
Ale Noah też ma pewien sekret. Sekret, który może doprowadzić do ujawnienia tożsamości Girl Online i bezpowrotnie zniszczyć największą przyjaźń Penny.

Przyznam się szczerze, że po tej książce nie spodziewałam się niczego wielkiego. Opis zapowiadał sympatyczną historię, niezobowiązującą i całkiem przyjemna. Ot, miły sposób na relaks i odpoczęcie od cięższych pozycji.


"Girl online" nie jest oryginalna, o tym warto wspomnieć już na wstępie. Nie ma tu również niczego, co mogłoby nas zaskoczyć lub wbić w ziemię. To nieskomplikowana opowieść o nastoletnich problemach, o tym jak wielką rolę pełni w naszym życiu przyjaźń i rodzina, a także o szukaniu własnego miejsca. Jednak całość opisana jest w cukierkowym stylu i czasami mnie to raziło. Niby gorzej już być nie może, ale z drugiej strony wszystko układa się gładko. "Girl online" brakuje realności, a chyba własnie tego oczekiwałam.

Bohaterowie są cóż...średni i dziecinni. Penny jest zwykłą nastolatką przejmującą się swoim wyglądem i opinią innych, nieśmiałą i może tylko nieco bardziej niezdarną.
Co chwila spadają na nią nowe problemy, tworząc ogromną machinę nieszczęść i według mnie pod tym względem autorka trochę przesadziła. Choć miło było patrzeć, jak w trakcie czytania Penny przechodzi metamorfozę, to jednak jest bohaterką neutralną, nie wzbudza większych emocji czy uczuć, ani negatywnych, ani tych pozytywnych. Podobnie jest z Noah, gitarzystą mającym zawrócić każdej dziewczynie w głowie i Elliottem, który pełni rolę najlepszego przyjaciela pod słońcem.

"Girl online" ma naprawdę prosty styl, być może nawet przesadnie, co nie zmienia faktu, że historię Penny połknęłam w jeden dzień. Być może niewiele się tu dzieje, a ciekawie robi się tylko na końcu, reszta jest tylko "zapychaczem", żeby po prostu coś było. Niemniej całkiem miło spędziłam czas, a na moich ustach nie raz pojawił się uśmiech.

Cóż mogę powiedzieć? Książkę polecam czytelnikom w wieku zbliżonym bohaterom, czyli około 14 lat. Nie jest to pozycja wysokich lotów, a miejscami przerysowana i naiwna, ale młodszym powinna przypaść do gustu.